غربت

                                                                              ما که در شهر شما خانه به دوشیم هنوز  

زا ن سبب با همه کس هیچ نجوشیم هنوز  

                                               اهل دل را چه نشان است زسودای جهان

                            کهنه خویش به قصری نفروشیم هنوز                      

                                                                            سا قی از دیده شد ست دور نه جام ونه می

                      جام می را ز کف هر کی نه نوشیم هنوز

  ما فتا د یم دراین گوشه وزآن دلشادیم                

                هر قدر نشه که با شیم به هو شیم هنوز