نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن
شبـــیه بــــــرگ پاییزی پس از تو قســـمت بادم
خداحـــافظ ... ولی هـــرگز نخواهی رفت از یادم
خدا حافظ ... و این یعنـی: در انـدوه تو می میرم
در این تنهـــایی مطلق که می بنـــدد به زنجیـرم
و بی تو لحظـــه ای حتـی دلــــم طاقـت نمی آرد
...و بــرف نا امیـــــدی بر ســرم یکـــریز می بـــارد
چگــونه بگــذرم از عشق از دلبستگی هایـــــم؟!
چـگونه می روی با این که می دانی چه تنهایم؟!
همیشه با تو بـــودن هــای من دیری نمی پـــایـد
و بعـــد از تو ... کسی دیـگـــر به دیــدارم نمی آید
تمام لــحظه های من پــر از تکـــرار بی رحمیست
چـــگونه می توان با این همه نامـهربانی زیست؟
ببین! دل تنـگ دل تنگم و از بی حاصــــلی لبریـــز
و این را خوب می دانم که می پوسم در این پاییز
و تـــو از یـــاد خواهـــی برد تمام خاطــــــراتم را ...
و من می میــرم از تـــرس مــــلال و حســـرت فردا
هـمان فردای بی رحـمی که دلگیر است و تکراری
و لـحن پنـجره هایش غـم انگیــــــز است و دیواری
چـــرا دلواپسی ها را زچشمانـــــم نمی خوانی؟!
من از دوریت می ترسم مگــــر این را نمی دانی؟!
خدا حافظ ... تو ای همپای شب های غزل خوانی
خدا حافظ ... به پایان آمـد ایـن دیـــــدار پنهـــــانی
خدا حــافظ ... بدون تو گمان کردی که می مانم؟!!
خـــدا حافظ ... بدون من یقین دارم که می مانی...




:: بازدید از این مطلب : 730
|
امتیاز مطلب : 28
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
تاریخ انتشار : شنبه 2 بهمن 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن
درد من، عشق تــــــو و بستر من؛ بستر مرگ

جز تواَم هیچ طبیببــــــى و پــــــرستارى نیست

لطف کن، لطف و گـــــــذر کن به سر بـــالینم

که به بیمــــــــــارى من جان تو، بیمارى نیست

قلـــــــــم ســـــرخ کشم بر ورق دفتر خویش

هان که در عشق من و حُسن تو، گفتارى نیست
 
 



:: بازدید از این مطلب : 449
|
امتیاز مطلب : 26
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
تاریخ انتشار : شنبه 2 بهمن 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن
پیش ازینت بیش از این اندیشه ی عشّاق بود
مهر ورزی تو با ما شهره ی آفاق بود

یاد باد آن صحبت شب ها كه با شیرین لبان
طبع ما در بحث لطف و خوبی اخلاق بود

پیش ازین كین سقف سبز و طاق مینا بر كشید
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود...

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یك عهد و یك میثاق بود

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما بدو محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

رشته ی تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد
دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود




:: موضوعات مرتبط: عشق و شعر , ,
:: بازدید از این مطلب : 474
|
امتیاز مطلب : 30
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
تاریخ انتشار : شنبه 2 بهمن 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط :

راز و رمز گلها

گل سرخ : عشق آتشین مرا بپذیر
غنچه گل : برای نخستین بار قلبم بخاطر تو لرزید
گل میخک : قلبم را به تو تقدیم می کنم
...گل شقایق : زندگیم فقط بخاطر عشق توست
گل بنفشه : همیشه بیاد من باش
گل اطلسی : نمی دانم مرا دوست داری یا نه
گل محمدی : ترا از صمیم قلب می پرستم
گل شب بو : در شب مهتاب رویت را می بوسم
گل همیشه بهار : عشق تو برای همیشه در قلب من رخنه کرده
گل داودی : از صدای دلپذیر تو لذت می برم
گل اشرفی : این هدیه را از من بپذیر
گل اقاقیا سفید : عشق پاک ، نتیجه ازدواج و خوشبختی
گل میمون : یک بوسه می خواهم نه بیشتر
گل یخ : از عشق تو نا امیدم
گل لادن : گاهی از من یاد کن
گل سفید : می سوزم و می سازم
گل مینا : بی وفا به دلداده خود رحم نکردی
گل کاملیا : فداکاری در راه عشق خوشبختی می آورد
گل زرد : از تو بیزارم.
گل نسترن : شهرت را بر عشق رجحان دادی
گل ساعتی : در واپسین دم زندگی ، خوشبختی تو را می خواهم
گل پژمرده : افسوس که بهای عشقت را ناچیز پنداشتم
گل مریم : به پاکدامنی تو درود می فرستم
گل کوکب : چرا بیهوده قلبم را افسرده می سازی
گل رازقی : شفا و بهبودی ترا آرزو دارم
گل لاله : تو که دل مرا غم زده می خواهی ، این من و این دل دردمند من
گل سنبل : تو به منزله باغ پر گلی هستی که دلداگان را از تو نتیجه ای نیست
گل بیدمشک : اگر می سوزم و خاکستر میشوم ، گناه از بخت نا مساعد من است ، ترا می بخشم.
گل رازیانه : هر چند در کنارم نیستی ولی گناهت در تنهایی مونس منست
گل ناز : ناز و دلبری جامه ایست که بقامت تو دوخته اند
گل یاسمن : دستی است که دامن دلدار می گیرد و زبانی است که تمنا می کند.
گل یاس : از من نخواه که جز راستی سخن گویم ، من شیفته تو هستم.
گل چای : بختم بیدار و طالعم میمون است
گل هرزه : حساس و مو شکافم و بر عشق گذشته حسرت می خورم
گل حنا : بیشتر از این دیگر فریب ترا نمی خورم
گل شیپوری : بتو اطمینان میدهم که جنجال حسودان در عشق ما اثری نخواهد داشت
گل مروارید : این آواز حزین دلداده ایست که برای آخرین بار سخن میگوید
گل سوری : عزیزم با من مهربان تر از گذشته باش
گل عباسی : تو مایه امید و سرچشمه آرزوهای منی
گل شمعدانی : عشق لازمه زندگی ست و بدون عشق نمیتوان زنده بود
گل نرگس : خود را این همه سزاوار عتاب نمی بینم ، دلم از نامهربانی های تو بستوه آمده است



:: بازدید از این مطلب : 607
|
امتیاز مطلب : 53
|
تعداد امتیازدهندگان : 19
|
مجموع امتیاز : 19
تاریخ انتشار : 18 آبان 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

دهقانان در مزارع، چوپانان در کوهساران، پیران زنده دل در خلوت دلهایشان، جوانان سرزنده و  مست در لحظات پرشور زندگی شان، آوازخوانان محلی در محافل شادمانی و دختران خوشرو با همسن و سالان شان همه و همه دوبیتی های را زمزمه می کنند، که سینه سینه به آنها از گذشتگان رسیده اند.

     دوبیتی ها اگرچه اکثر شان نویسندگان شان معلوم نیست ولی با سادگی الفاظ و دلنشینی ای که دارد سخت به دل می نشیند و مورد پسند عامه است. عموم از مردم ما با زمزمه آن عقده های دلهایشانرا می گشایند و به آرامش روانی میرسند.

    اینک نمونه های از دوبیتی های محلی خدمت علاقه مندان این وبلاک تقدیم است. امید به دلهایتان چنگ زده و بر لبهایتان رقص نمایند.

                 چرا امشت دلم تنگ است  خــــدایا

                 چرا غم با مه در جنگ است   خدایا

                 میان سینه ای آن مــــــــــــاه  تابان

                 گمانم جای دل سنگ است خـــدایا



:: بازدید از این مطلب : 20623
|
امتیاز مطلب : 74
|
تعداد امتیازدهندگان : 23
|
مجموع امتیاز : 23
تاریخ انتشار : 9 آبان 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

قطــــره ای جوشید چون سیلاب گشت

ازخـــــــروشش صخره ها هم آب گشت

قطــــــره ای چون موجها طــوفان  نمود

کاخ  مـــــــکروحــــــــیله  را ویران  نمود

شبــــــنمی پاشید برصحــــــــرای سرد

مرهمــــــی بگذاشت بر دنیـــــــای  درد

جــــــــرقه  ای  زد ابـــرها   را  پاره  کرد

تـــــــــک  درخت سرو  مـانرا   تازه   کرد

بــــــــــذر غیرت پاشید  وایمان   شگفت

روزن بــــــــر  تار و  پود  جــــان   شگفت

واژه ای عشق آفـــــــــــــــرید و ناز کرد

بال  بــــــگشود و دمی  پــــــــــرواز کرد

تاابــد  بــــــــر تارک دنــــــــــــیا  نشست

سرخـــــگون چون لاله درصحرا نشست

                                          رمضان علی محمودی



:: بازدید از این مطلب : 581
|
امتیاز مطلب : 60
|
تعداد امتیازدهندگان : 20
|
مجموع امتیاز : 20
تاریخ انتشار : 9 آبان 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن
بازشب شد،

 

اضطراب وحشت و اندوه،

 

خواب راحت را،

 

زچشمان خلایق،

 

دور کرد.

 

تیره گیهای زمان،

 

چشم زرین فلک را،

 

کور کرد.

 

باز فریاد و فغان،

 

در هر کران پیداست.

 

دامن چرخش،

 

زجاری چشمه های سرخ،

 

غرقه در امواج،

 

چون دریاست.

 

لیک کوچک زورق ما،

 

درطلاطم های این امواج،

 

مانده سرگردان.

 

اندک اندک؛

 

ازمیان موجها،

 

اوفتان و خیزان با تن لرزان،

 

راه را در می نوردد.

 

موجها کوه است او کاه،

 

برکف امواج،

 

می رود تا انتهای دور،

 

تا به ساحلهای ناپیدا...

 

                         شعر از: رمضانعلی محمودی




:: بازدید از این مطلب : 656
|
امتیاز مطلب : 54
|
تعداد امتیازدهندگان : 18
|
مجموع امتیاز : 18
تاریخ انتشار : 9 آبان 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

امروز خطبه های تو تفسیر می شود

هر انجمن بنام تو تدویر می شود

دیروز هرچه دیدی و دیدیم  گذشت و لیک

آینده در نگاه  تو تصویر می شود!

ظلمت دمید و نور پگاهت به  پرده  برد

ظلمت هم از جمال تو تنویر می شود

سرچون به سجده رفت و جبین خاک بوسه کرد

خون آیه ی شهادت و تکبیر می شود

سیل فنا بیامد و آب بقا ببرد

آن بد کنش به بین که چه تکفیر می شود

گفتار ناب تو که چو درّ نسفته بود

با نوک نی، زبعد  تو تکثیر می شود

قانون زبعد تو  که به تحریف برده شد

باطرحهای  سبز تو تعمیر می شود

مدهوش کرده  خواب تو  فکر معبّران

یوسف وشی بیاید وتعبیر می شود

                              رمضانعلی  محمودی  26/3/2010




:: موضوعات مرتبط: , ,
:: بازدید از این مطلب : 584
|
امتیاز مطلب : 59
|
تعداد امتیازدهندگان : 20
|
مجموع امتیاز : 20
تاریخ انتشار : 4 آبان 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

شبان خوابست وگرگان میش خوارند

در آن غفلت گه ی بی نام وبی ننگ!

زمین سیراب شد از، بارش سرخ!

اثر جا ماند برآن از نیش و از چنگ!

چراغ شب بهر سو گشته خاموش!

زطوفان باد های سرد و بی رحم

و خیلی مردمان شد، خانه بردوش

بدنها گشته چون صد پاره از زخم

شبان خوابست و گرگان میش خوارند!

و کوچک بره ها هم، طعمه گشتند!

در آن صحرای دور افتاده ی سرد

تمام هست و بودش، لقمه گشتند

به پیش چشم اربابان نامرد!!

فلک شرم است و چشمش خیره مانده!

برنگ جامه ی سرخ زمینش.

و طوفانها چه وحشت ناک وپنهان!

نشسته صف به صف اندر کمینش

شبان خواب است و گرگان میش خوارند!

به لطفی آنکه شاید  بود آرام!

وجمعی خفته اندر بیشه گرم.

به امید که  فارغ آید از رنج

و قوتش چرب باشد بسترش نرم.

ولی امّا! چو گرگان گشنه گردند

بدنبال شکار دیگری هست!

چو افتد لقمه ی دیگر به چنگش

یقین دانید که آنسان محشری هست!!!

                                              رمضانعلی محمودی



:: بازدید از این مطلب : 656
|
امتیاز مطلب : 60
|
تعداد امتیازدهندگان : 19
|
مجموع امتیاز : 19
تاریخ انتشار : 26 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

درخت دوستی بنشان که کـــام دل بـــــــــــه بــار آرد

نهـــــــال دشمنی برکـــــن کــــه رنـــج بی شـمار آرد

 

چـــه مهـــمان خــــراباتـــی به عــــزت باش بارندان

که درد ســـرکشی جـــانــا گـــرت مستی خــــمار آرد

 

شب صحـــبت غنیـــمت دان که بعـــد ازروزگـــار ما

بسی گـــردش کـــند گـــردون بسی لــیل ونـــهار آرد

 

 

عـــماری دار لیلی را کـــه مهده ماه درحــــکم است

خـــدارا دردل انـــدازش کـــه بر مجنون گــــذار آرد

 

بهار عــمر خــواه ای دل وگــرنه این چمن هـرسال

چــه نصرین صــدگــل آرد باروچون بلبل هـزار آرد

 

خــداراچـــون دل ریشــم قــــرار ی بست بازلفـــت

بـــفرما لعل نوشـــین راکـــه زود اش با قـرارآرد

 

در این باغ از خـدا خـواهـد دیگر پیرانه سر حافظ

نشـــیند بـــرلـــب جـــوی وســـروی درکــــنار آرد



:: موضوعات مرتبط: حافظ شیرازی , ,
:: بازدید از این مطلب : 1296
|
امتیاز مطلب : 50
|
تعداد امتیازدهندگان : 17
|
مجموع امتیاز : 17
تاریخ انتشار : 26 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

 

*
یاد آشنا
 
جان سوی تو پرواز می کند
دل شــکایت آغــــاز می کند
واژه برلبــــــم داغ می شود
یـــاد محــــرم راز می کــند
چشم مهربانت به گوش جان
قصّــــه ها به ایجـاز می کند
تا چه ســــاغری آن نگاه را
خان ومان برانـــداز می کند
جان تازه می یابــــم از لبـت
این عقیـــق اعجـــاز می کند
با تبسّــمی هســـــتی آفـــرین
عشق را ســـــرافراز می کند
دل اسیرگیسوی توست، لیک
فکر صیـد شـــــهباز می کند
وه که مطرب امشب بیاددوست
خوش سرودها ســـاز می کند
پنجه ها چو بر تــــار می برد
عقده های دل باز می کــــــند
گاه راه عشّــــــاق می زنـــــد
گاه طرح شهنــــــــاز می کند
مرغ دل سوی کابُــل وهـری
عاشــــــقانه پرواز می کــــند
گه سوی خجند پر همی کشد
گاه یاد شـــــــــیراز می کند
گوییا ازآن دور دورهــــــــا
همــــزبانـــــی آواز می کند
ای خـــدا، خدا!  آب شد دلم
یاد یــار دمســـــــاز می کند
گاه زنـــدگی تلـــخ می شود
گاه مرگ هم نــــاز می کند
 
اتاوا- 22 جولای 2010
آصف فکرت


:: بازدید از این مطلب : 573
|
امتیاز مطلب : 59
|
تعداد امتیازدهندگان : 19
|
مجموع امتیاز : 19
تاریخ انتشار : 26 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن
که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی
ز جام گل دگر بلبل چنان مست می لعل است
که زد بر چرخ فیروزه صفیر تخت فیروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی
به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
چو امکان خلود ای دل در این فیروزه ایوان نیست
مجال عیش فرصت دان به فیروزی و بهروزی
طریق کام بخشی چیست ترک کام خود کردن
کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی
سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی
که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی
ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست
مگر او نیز همچون من غمی دارد شبانروزی
می‌ای دارم چو جان صافی و صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی
جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع
که حکم آسمان این است اگر سازی و گر سوزی
به عجب علم نتوان شد ز اسباب طرب محروم
بیا ساقی که جاهل را هنیتر می‌رسد روزی
می اندر مجلس آصف به نوروز جلالی نوش
که بخشد جرعه جامت جهان را ساز نوروزی
نه حافظ می‌کند تنها دعای خواجه تورانشاه
ز مدح آصفی خواهد جهان عیدی و نوروزی
جنابش پارسایان راست محراب دل و دیده
جبینش صبح خیزان راست روز فتح و فیروزی

 



:: موضوعات مرتبط: حافظ شیرازی , ,
:: بازدید از این مطلب : 859
|
امتیاز مطلب : 56
|
تعداد امتیازدهندگان : 19
|
مجموع امتیاز : 19
تاریخ انتشار : 26 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

آدمـک آخــرِ دنيــاست، بخند
آدمـک مـرگ هـمين جاست، بخند
آن خـدايي که بـزرگش خوانـدي
به خـدا، مثـل تـو تنهـاست، بخند
دستخطي کـه تـو را عاشـق کرد
شوخـيِ کاغــذي ماسـت، بخند
فکر کن دردِ تـو ارزشـمند است
فکر کن گريـه چـه زيباست، بخند
صبحِ فردا به شبت نيست که نيست
تـازه انگار کـه فـرداسـت، بخند
راستـي آنچـه بـه يــادت داديم
پَر زدن نيست کـه درجاسـت، بخند
آدمــک نغمــهء آغــاز نخوان
به خــدا آخــر دنيـاست، بخند
...



:: بازدید از این مطلب : 719
|
امتیاز مطلب : 61
|
تعداد امتیازدهندگان : 20
|
مجموع امتیاز : 20
تاریخ انتشار : 26 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

زن و ماه

 

روي خــــــود ديد در آينـــــه زن زيبـــــايي
مهوشي لاله رخــــي ، ســـــرو سهي بالايي

مست و مغرورشد از جـــلوه زيبايي خـويش
گشت مفتـــــون دل آرايي و رعنايي خـويش

لحظه اي چند چــــو در آينـــــه او كرد نگاه
گفت: چون من رخ رخشند ه كجــا دارد ماه؟

مــــاه زيباست و لي نيست بــــه زيبايي من
او بـــــود بيخبر از حسن و دلارايـــــي من

مه كجــــا اين همــــــه اسرار خدايي دارد؟
چشم چون نرگس و گيسوي طلايــــي دارد

كي رخ مـــــاه چنين روشن و رخشند ه بود
كي لبش چون لب من غرق شكرخند ه بود؟

من شب و روز كنم جلو ه گـــري در انظار
ما ه چندين شب ازاين حسن بور برخوردار

زن مغرور چـــــو از آينه برداشت نـــــگاه
ديد از پنجــــره نــــــاگه رخ نــــوراني ماه

كز پس كــــــوه همي چهـــــره نمايان كرده
افق از پرتــــو خود روشن و رخشان كرده

چـــــون زن از مـــاه فلك آنهمه زيبايي ديد
ار حســـد سخت بــــــر آشفت سراپا لرزيد

گفت اي مــــــاه تـــــرا بايد نــــــــابود كنم
بايــــدت محو از اين صحنه بسي زود كنم

آيم اكنــــون بــــه ســـر قـــله آن كــوه بلند
آرمت اي مــــــه رخشنـــــــد نهاني در بند

دريكـــــي دره تـــــاريك كنـــــــم پـر تابت
تـــــا بميري تـــــو و نابود شـــــود مهتابت

زن آشفته بدين فــــكر شد از خــــانه برون
رفت جون آهوي رگشته بســــــوي هامون

رنج ره برد بسي تـــــا كه بـــــكوهي برشد
قـــــــد برافراشت ســـر سنگي وبالا تر شد

دست خــــود كــــرد بسوي مه تا بنده دراز
نا گهــان پـــــاي بلغــــزيدش و افتاد از ناز

ضربه هـا خورد ز هرسنگ سيه بر سراو
لحظـــــه بسته شـــد از درد دو چشم تر او

مـــــاه آرام بر آن غمزده شـــــد نورافشـان
بوسه زد بر رخش آهستــه و گفتش خندان

اي زن اي ماه زمين اينهمـه مغرور مبـاش
از حقيقت تو چنين بيخبـــــر و دور مباش

كز ببيني رخ من روشنـــي درخشان بـاشد
اين درخشندكي و روشنـــــــي از آن بـاشد

هر كجـــــــا كلبه تاريك و پريشانـي هست
كلبه پيره زن مضطر و بي نانــــي همست

من بــــدانجاي كنم روي و شوم نـورافشان
گــــر چه اين نور فشاني بودم كـاهش جان

نيمــــــه شب شمـــــع ره مــردم آواره منم
روشنـــــي بخش دل كــــــودك بيچاره منم

اي زن اي ماه زمين خيزو توهم نيكو بـاش
((ژاله)) از ديده ميفشان وحقيقت جـو بـاش

 

از ژاله سلطان



:: بازدید از این مطلب : 605
|
امتیاز مطلب : 56
|
تعداد امتیازدهندگان : 19
|
مجموع امتیاز : 19
تاریخ انتشار : 26 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

 

بوی جوی مولیان
بوی جوی مولیان آید همی                  یاد یار مهربان آید همی
ریگ آموی و درشتی راه او                  زیر پایم پرنیان آید همی
آب جیحون از نشاط روی دوست      خنگ ما را تا میان آید همی
ای بخارا شاد باش و دیر زی          میر زی تو شادمان آید همی
میر ماه است و بخارا بوستان        سرو سوی بوستان آید همی
میر سرو است و بخارا بوستان      سرو سوی بوستان آید همی
آفرین و مدح سود آید همی          گر به گنج اندر زیان آید همی


:: موضوعات مرتبط: رودکی سمرقندی , ,
:: بازدید از این مطلب : 1216
|
امتیاز مطلب : 57
|
تعداد امتیازدهندگان : 18
|
مجموع امتیاز : 18
تاریخ انتشار : 22 مهر 1398 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 صفحه بعد