دیشب با خدا حرف زدم!

گفتم: خدا جان

برایم مرگ عطا کن!

خدا فرمود:

اگر من به تو مرگ بدهم

پس به اون چه بدهم که زندگی ترا خواست.

در پشت چار چرخه ی فرسوده ای کسی
خطی نوشته بود:
«من گشته ام نبود. تو دیگر نگرد ، نیست!»

این آیه ملال در من هزار مرتبه تکرار گشت و گشت.
چشمم برای این همه سرگشتگی گریست.
چون دوست در برابر خود می نشاندمش.
تا عرصه ی بگو و مگو می کشاندمش.
-در جستجوی آب حیاتی؟در بیکران این ظلمت آیا ؟
در آرزوی رحم; عدالت;دنبال عشق؟
دوست؟…
ما نیز گشته ایم
«و آن شیخ با چراغ همی گشت»
آیا تو نیز-چون او- انسانت آرزوست؟

گر خسته ای بمان و اگر خواستی بدان:
ما را تمام لذت هستی به جستجوست.
پویندگی تمامی معنای زندگی است.
«هرگز نگرد نیست»
سزاوار مرد نیست…

مسافر

تو میخوای بری حالا اینو میدونم
ترانه هامو به یاد تو میخونم
آروم میباره تو قاب چشمام
میخوام بدونی حالا من خیلی تنهام
بی تو دلم بهونه گیره
اگه نباشی بدون تو می میره
قلب ساده ی من باور نداره
اون که عاشقش بود بره تنهاش بذاره

بـــــــــی تو میمیرم ای عشق خوب و نازم
بدون تو نمیتونم دنیامو بسازم
بـــــــــــــــی تو میخونم هر شب با چشم گریون
منو ببخش عزیزم دیگه شدم پشیمووون

تو میخوای بگی دیگه دوسم نداری
اینو میدونم میری تنهام میذاری
قلبی گرفته لب های بسته
جدایی از تو بدون منو شکسته
از وقتی رفتی آروم ندارم
امشب دوباره من بی قرارم
برگرد که دیگه بی تو نمیشه
هرجا که باشی به یادتم همیشه

بـــــــــی تو میمیرم ای عشق خوب و نازم
بدون تو نمیتونم دنیامو بسازم
بــــــــــــــی تو میخونم هر شب با چشم گریون
منو ببخش عزیزم دیگه شدم پشیموووووون

تو میخوای بری
...
 

او نمیداند...

یکی را دوست میدارم که او هرگز نمیداند

نگاهش میکنم تا او بخواند از نگاه من

ولی افسوس صد افسوس که او هرگز نگاهم را نمیخواند

به برگ گل نوشتم من که او را دوست میدارم

ولی افسوس صد افسوس که او گل را به زلف کودکی اویخت تا مرا بگریاند

ای معشوقه ام...

یا رب دل عاشقان پر از غم نکنی

با تیر بلا قامت ما خم نکنی

ای چرخ تو را به قران قسم

یک تار از سر معشوقه ما کم نکنی

عاشق واقعی

اجل مهلت بده یارم ببینم

قدو بالای دلدارم ببینم

همان زیبا که زد اتش به جانم

درین ساعت که بیمارم ببینم

 عشق واقعي

                      غربت

                                                                              ما که در شهر شما خانه به دوشیم هنوز  

زا ن سبب با همه کس هیچ نجوشیم هنوز  

                                               اهل دل را چه نشان است زسودای جهان

                            کهنه خویش به قصری نفروشیم هنوز                      

                                                                            سا قی از دیده شد ست دور نه جام ونه می

                      جام می را ز کف هر کی نه نوشیم هنوز

  ما فتا د یم دراین گوشه وزآن دلشادیم                

                هر قدر نشه که با شیم به هو شیم هنوز